Trądzik różowaty jest przewlekłym schorzeniem skórnym należącym do grupy nerwic naczynioworuchowych. Ta zapalna choroba skóry twarzy dotyka najczęściej osoby w średnim wieku. Charakteryzuje się występowaniem rumieni, krostek oraz grudek. Jest to stan, który rozwija się dynamicznie, często na tle zwiększonego łojotoku i problemów z naczyniami krwionośnymi.
Przebieg trądziku różowatego cechuje się okresami zaostrzeń i remisji. Ważne jest, aby wiedzieć, jak odpowiednio przygotować skórę do codziennej pielęgnacji w przypadku tego schorzenia.
Trądzik różowaty to przypadłość, z którą borykają się najczęściej osoby w średnim wieku, zwłaszcza kobiety. Dokładna przyczyna powstawania trądziku różowatego nie jest znana, jednak uważa się, że na jego rozwój wpływają genetyka oraz problemy z naczyniami krwionośnymi, a także czynniki zewnętrzne, takie jak stres, spożywanie gorących napojów, alkoholu i ostrych przypraw oraz ekspozycja na słońce.
Typowymi objawami trądziku różowatego są zaczerwienienie twarzy, szczególnie na policzkach, nosie i czole, a także uwidocznienie naczynek krwionośnych. Dodatkowo mogą pojawić się grudki, krosty i obrzęk. U niektórych osób występują również problemy z oczami, takie jak ich zaczerwienienie bądź podrażnienie.
Wyróżniamy trzy główne fazy rozwoju trądziku różowatego, a także zapowiadający jego rozwój zespół objawów oraz mniej typowe formy, z których szczególnie niebezpieczna i zdradliwa jest postać oczna.
Na początku schorzenie przybiera postać rumienia przemijającego. Na tym etapie skóra zaczerwienia się tymczasowo, a objaw ten, tj. rumień, ustępuje, by uporczywie nawracać. Osoba dotknięta trądzikiem zauważa wtedy pierwsze oznaki braku tolerancji na kosmetyki do pielęgnacji twarzy. Na powstawanie rumienia przemijającego mają wpływ stres, nieodpowiednie odżywianie oraz nadmiar światła słonecznego. Kluczowa w tym stadium jest szybka reakcja i konsultacja z lekarzem, jako że jest to jeszcze moment, w którym rozwój choroby można powstrzymać lub wręcz doprowadzić do jej pełnej remisji.
Jeśli jednak nie nastąpi leczenie, jeszcze w pierwszej fazie choroby może dojść do jej postępów w postaci utrwalenia rumienia, na którym uwidocznią się popękane naczynka. Zaostrzy się nietolerancja na wszystkie kosmetyki pielęgnacyjne, a do objawów dojdą pieczenie, swędzenie i uczucie „ściągania” skóry.
Wyżej wymienione symptomy ulegają zaostrzeniu w drugiej fazie choroby. Dochodzi wtedy do miejscowego złuszczenia skóry. Na twarzy pojawiają się obrzęk oraz zgrubienia (grudki i krosty). Zmiany ten nie ulegają samoistnej remisji. Wymagają interwencji farmakologicznej. Wykwity mogą pojawiać się także na szyi. Charakterystyczne dla tej fazy jest to, że opisanym zmianom towarzyszą często objawy niedermatologiczne, takie jak dyskomfort związany z nadwrażliwością na światło czy nadmierne łzawienie oczu.
Nieleczony trądzik różowaty przechodzi w trzecią fazę, najbardziej zaawansowaną. Dochodzi w niej do przerostu tkanki łącznej na nosie, często asymetrycznego. Następuje powiększenie gruczołów łojowych i naczyń krwionośnych. Na nosie pojawiają się również guzki oraz zwłóknienia. Na tym etapie choroba może zaatakować także czoło, powieki, uszy oraz podbródek.
Oprócz opisanych wyżej from trądzik różowaty może przybrać także postać ziarniniakową. Objawia się ona występowaniem żółtych i brązowych grudek oraz guzków, głównie w okolicy powiek i ust. Zmianom może towarzyszyć niewielki stan zapalny, ale często nie pojawia się zaczerwienienie twarzy.
Nieleczony trądzik może zaatakować oczy. Jest to zdradliwa faza rozwoju choroby, ponieważ dotknięci nią pacjenci nie wiążą jej przyczyn z trądzikiem. Objawy to przewlekłe stany zapalne powiek, spojówek i rogówek. Dochodzi do przekrwienia spojówek, swędzenia i pieczenia oczu. Pacjenci uskarżają się także na łzawienie, światłowstręt i „piasek w oczach”. Ta faza jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ powikłania w wyniku zajęcia rogówki mogą prowadzić do uszkodzenia wzroku, a nawet jego utraty.
Każda z powyższych faz wymaga innego podejścia i odmiennych metod leczenia. Nie ulega wątpliwości, że im wcześniej pacjent podejmie się leczenia trądziku różowatego, tym większe szanse będzie mieć na jego pokonanie.
Diagnozę trądziku różowatego stawia się zazwyczaj na podstawie obrazu klinicznego. Leczenie polega przede wszystkim na unikaniu czynników wyzwalających objawy oraz stosowaniu odpowiednich leków. Mogą to być kremy i maści miejscowe, a w bardziej zaawansowanych przypadkach - leki doustne, w tym antybiotyki. Ważne jest również odpowiednie pielęgnowanie skóry oraz ochrona przed słońcem.
Oprócz leczenia farmakologicznego należy wprowadzić również zmiany w stylu życia. Zaleca się unikać czynników, które mogą wywoływać zaostrzenia choroby, takich jak stres, gorące napoje, alkohol czy długotrwałe przebywanie na słońcu. Dermatolodzy rekomendują stosowanie łagodnych produktów do pielęgnacji skóry, które nie podrażniają i nie nasilają objawów.